اعلامیه اعطای استقلال به مردمان و کشورهای استعمارزده

[ اعلامیه حق تعیین سرنوشت ]

قطعنامه 1514 (XV) مصوب مجمع عمومی سازمان ملل متحد، 14 دسامبر 1960

مجمع عمومی،

با توجه به اعتقاد اعلام شده توسط مردم جهان در منشور سازمان ملل متحد برای تأیید مجدد ایمان به حقوق اساسی بشر، به حیثیت و ارزش انسان، به حقوق برابر زن و مرد و ملل بزرگ و کوچک. و جهت ارتقاء پیشرفت اجتماعی و استاندارد بهتر زندگی به همراه آزادی بیشتر،

با آگاهی از نیاز به ایجاد شرایط ثبات و رفاه و روابط مسالمت آمیز و دوستانه مبتنی بر احترام به اصول حقوق برابر و تعیین سرنوشت همه مردمان و احترام جهانی و رعایت حقوق بشر و آزادی های اساسی برای همه بدون تمایز نژاد، جنس، زبان یا مذهب،

با به رسمیت شناختن اشتیاق پرشور آزادی در تمامی مردمان وابسته و نقش تعیین کننده این گونه مردمان در دستیابی به استقلال.
با آگاهی از درگیری‌های فزاینده ناشی از انکار یا ایجاد موانع در راه آزادی چنین مردمانی که تهدیدی جدی برای صلح جهانی است،

با توجه به نقش مهم سازمان ملل متحد در کمک به جنبش استقلال سرزمین‌های موردامانت و غیر خودگردان،

با اذعان به اینکه مردم جهان مشتاقانه خواهان پایان استعمار در همه مظاهر آن هستند،

با اعتقاد به اینکه تداوم وجود استعمار مانع از توسعه همکاری های اقتصاد بین المللی می شود، مانع از توسعه اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی مردم وابسته می شود و علیه آرمان ملل متحد برای صلح جهانی مبارزه می کند.

با تأیید اینکه مردم می توانند برای آمال خود آزادانه ثروت و منابع طبیعی خود را بدون پیش فرض لطمه به تعهدات ناشی از همکاری اقتصادی بین المللی بر اساس اصل منفعت متقابل و حقوق بین الملل در اختیار داشته باشند،

با اعتقاد به اینکه مسیر کسب آزادی مقاومت ناپذیر و برگشت ناپذیر است و برای جلوگیری از ایجاد بحران های جدی باید به هرگونه مظاهر استعمار و تمامی اقدامات جداساز و تبعیض آمیز مرتبط با آن پایان داد.

با استقبال از برآمدن تعداد پرشماری از سرزمین‌های نامستقلی در سال‌های اخیر که به سوی آزادی و استقلال گام برداشته و به رسمیت شناختن روند روزافزون آزادی خواهی در چنین سرزمین‌هایی که هنوز به استقلال نرسیده‌اند،

با اقناع به اینکه همه مردم حق مسلمی برای تکمیل آزادی خود، اعمال حاکمیت و تمامیت سرزمین ملی خود دارند،
رسماً ضرورت پایان سریع و بدون قید و شرط استعمار را در همه اشکال و مظاهر آن اعلام می‌دارد.

و بدین منظور اعلام می دارد که:

 ١ – انقیاد، سلطه و استثمار بیگانه به معنای نفی حقوق اساسی بشر و مغایر با منشور ملل متحد و مانعی برای اعتلای صلح و همکاری جهانی است.

٢ – همه مردم دارای حق تعیین سرنوشت می‌باشند. به موجب این حق، آزادانه وضعیت سیاسی خود را تعیین می کنند و آزادانه پیشرفت اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی خود را دنبال می کنند.

٣ – عدم آمادگی سیاسی، اقتصادی، اجتماعی یا آموزشی هرگز نباید بهانه ای برای به تاخیر انداختن استقلال باشد.

٤ – تمام اقدامات مسلحانه یا اقدامات سرکوبگرانه از هر نوع که علیه مردم نامستقل انجام می شود متوقف شود تا آنها بتوانند به طور صلح آمیز و آزادانه از حق خود برای استقلال کامل استفاده کنند و تمامیت سرزمین ملی آنها محترم شمرده شود.

٥ – اقدامات فوری باید در سرزمین‌های مورد امانت و غیر خودگردان یا تمام سرزمین‌های دیگر که هنوز استقلال پیدا نکرده‌اند، برای انتقال تمام قدرت و اختیارات به مردم آن سرزمین‌ها، بدون هیچ قید و شرط ، مطابق با آزادی آنها انجام شود تا بتوانند اراده و تمایل خود را بدون هیچ گونه تمایز نژاد، عقیده یا رنگ ابراز کنند تا بتوانند از استقلال و آزادی کامل برخوردار شوند.

٦ – هر گونه تلاشی جهت برهم زدن جزئی یا کلی وحدت ملی و تمامیت ارضی یک کشور باشد با اهداف و اصول منشور ملل متحد ناسازگار است.

٧ – همه دولت ها مفاد منشور ملل متحد، اعلامیه جهانی حقوق بشر و اعلامیه حاضر کنونی را بر اساس برابری، عدم مداخله در امور داخلی همه دولت ها و احترام به حقوق حاکمیت همه مردمان و تمامیت ارضی آنها صادقانه رعایت خواهند نمود.

Resources:

https://legal.un.org/avl/ha/dicc/dicc.html

https://en.wikisource.org/wiki/United_Nations_General_Assembly_Resolution_1514

https://undocs.org/en/A/RES/1514(XV)