حیوانی درنده به نام ایران

این تصویر دایه بهیه مادر جانباختگان ماجد، امجد، حسین، امین و فواد مصطفی سلطانی است.

دایه بهیه وقتی خبر اعدام دو پسرش در تبریز را از رادیو جمهوری اسلمی می‌شنود به تبریز می‌رود و با همه عوامل اعدام فرزندانش از جمله قاضی “موسوی تبریزی” روبرو می‌شود تا بتواند پیکر فرزندانش را به روستای آلمانه در مریوان برگرداند. او پیکر غرق به خون پسرانش را بعد از هشت روز پس می‌گیرد به آلمانه برمی‌گردند و آنها را در کنار سه فرزند دیگرش حسین ،امین و فواد مصطفا سلطانی که دوسال قبل به دست اشغالگر ایرانی اعدام و کشته شدند به خاک می‌سپارد.

این شاید یک در هزارم شجاعت و رنج این مادر باشد که ما می‌دانیم.

امروز که مادران داغدار دوباره ایران، این حیوان درندە را درحال خون گرفتن و خون خوردن نظاره می‌کنند ، آیا درد و اندوه مادران کوردستان را درک خواهند کرد؟ با این همه جنایت آیا فرصتی جهت بخشایش است؟ آیا این انفال را پایانی هست؟ چگونه می‌توان از درندگی ایران پرهیز کرد؟ آیا ماندن در چنین خانەای عاقلانه است؟